Τόσα χρόνια που μαζεύω σκυλοκακάκια, βρίσκω παντού στα πράγματά μου σακουλάκια. Ο λόγος; Τα βάζω στις τσέπες πριν την βόλτα, τα ξεχνάω και σε ανύποπτη στιγμή μου πέφτουν και τα χώνω όπου βρω. Έτσι καταλήγω να τα βρίσκω σε τσάντες, πορτοφόλια, στο καλάθι με τα άπλυτα, ακόμα και στον κάδο του πλυντηρίου.
Λύση υπάρχει. Την λένε "θήκη σακούλας για τα σκυλοκακάκια". Οι ξένοι το λένε "dog poop bag dispernser".
Μια παροιμία λέει... Όποιος νύχτα περπατεί, λάσπες και ... νάρκες πατεί. Γιατί όμως όταν περπατάμε στο πεζοδρόμιο να πρέπει να βαδίζουμε λες και είμαστε σε ναρκοπέδιο;
Το θέμα μας τα σκυλοκακάκια. Γιατί πρέπει να τα μαζεύουμε και πόσο απλή είναι η διαδικασία!
Πολλοί φίλοι με ρώτησαν πώς και ξεκίνησα να γράφω.
Πριν ξεκινήσω να απαριθμώ τους λόγους, θα πρέπει να αναφέρω πως δεν θα έμπαινα στην διαδικασία να ξεκινήσω να γράφω αν δεν μου άρεσε να διαβάζω τα blog άλλων! Μου αρέσει να διαβάζω μέσα από τις σελίδες ανθρώπων. Τις προτιμώ από τις απρόσωπες σελίδες. Γιατί κάθε ανάρτηση έχει ανέβει αβίαστα, με αγάπη και όχι καταναγκαστικά.
Έρχονται τα Χριστούγεννα. Αποφασίζεις λοιπόν να βγάλεις το δέντρο κι όλα τα παρατρεχάμενα με σκοπό να στολίσεις. Αφού πια έχεις συγκεντρώσει όλες τις κούτες από το πατάρι, την αποθήκη και το γκαράζ, εκεί που λες ότι το βαρετό κομμάτι έχει γίνει, ξεκινάς όλο χαρά να τις ανοίξεις. Και τις ανοίγεις. Και σε πιάνει ζάλη από την μυρωδιά. Κλεισούρα, μαζί με λίγη υγρασία και λίγη σκόνη. Τι κάνουμε τώρα;
Ανεργία: Η περίοδος της ζωής σου που ενώ έχεις όρεξη για δουλειά, μένεις στο σπίτι με δεμένα τα χέρια. Κυνηγάς αγγελίες, αφήνεις βιογραφικά, και απλώς ελπίζεις για μια θετική απάντηση. Ή έστω μία απάντηση, όποια κι αν είναι αυτή, για να σταματήσεις να περιμένεις.
Και κάπου εκεί αρχίζεις να απογοητεύεσαι... Δεν χρειάζεται. Υπάρχουν και θετικά.
Στα σπίτια του καλού κόσμου υπάρχουν συλλογές. Συλλογές από έργα τέχνης, πίνακες ζωγραφικής, έστω γραμματόσημα βρε αδερφέ. Στο δικό μας κάνουμε συλλογή από άχαρες θήκες cd και dvd που απλά στοιβάζονται πάνω στο γραφείο ή στην καλύτερη περίπτωση σε κάποιο ράφι της βιβλιοθήκης. Η συσκευασία τις περισσότερες φορές αδικεί το περιεχόμενο. Γιατί να μην την καλλωπίσουμε;
Τις περισσότερες φορές μια ορχιδέα περνάει το κατώφλι του σπιτιού μας ως δώρο. Συνήθως αντί ανθοδέσμης, με την προοπτική να παραμείνει ως γλάστρα εσωτερικού χώρου. Άλλες φορές τα καταφέρνουμε κι άλλες όχι. Τελικά μήπως δεν είναι και τόσο δύσκολο;